Plener rzeźbiarski na Wyspie Sobieszewskiej nawiązywał do Wdzydzkich Plenerów i zgodnie z założeniami stanowił platformę dla wymiany doświadczeń oraz wiedzy o granicie, metodzie taille directe (kucie bezpośrednio w materiale), a także o walorach naturalnych Wyspy. Dzięki uczestnictwu takich artystów jak: Ewa Beyer-Formela, Stanisław Gierada czy Bogdan Markowski zachodzi kontynuacja istniejącej już tradycji spotkań artystycznych, czym bez wątpienia były 32 Wdzydzkie Plenery Rzeźby.

Lokalna Organizacja Turystyczna – Wyspa Sobieszewska (LOT – WS), z ramienia której organizowałam ten plener, to zrzeszenie dające przestrzeń dla realizacji inicjatyw mających na celu promowanie Wyspy.

Gdy pojawiły się sprzyjające okoliczności – z racji planowanego Światowego Zlotu Skautów Jamboree – wzrosło zainte- resowanie Wyspą. W ramach partnerstwa Miasta Gdańska, Związku Harcerstwa Polskiego, placówek naukowych (w tym Stacji Biologicznej Wydziału Biologii Uniwersytetu Gdańskiego), organizacji pozarządowych (w tym LOTu – WS) oraz placówek kultu- ralnych (w tym „Wyspy Skarbów” Gdańskiego Archipelagu Kultury) podpisane zostało Porozumienie na rzecz Wyspy Sobieszew- skiej, którego celem było zmobilizowanie mieszkańców do współpracy i działań kulturotwórczych, wzmacniających identy kację z regionem. I Plener rzeźby w granicie Gdańsk-Wyspa Sobieszewska został nazwany „Wyspa w granicie” i jest efektem tej współ- pracy. Dzięki życzliwej gościnności pracowników Stacji Biologicznej Wydziału Biologii Uniwersytetu Gdańskiego artyści mogli realizować założone cele, a goście przybyli na dzień otwarty i wernisaż mogli korzystać z wymiany doświadczeń:

– nauki; reprezentowanej przez pracowników naukowych Wydziału Biologii Uniwersytetu Gdańskiego: dr Katarzynę Żółtoś i mgra Błażeja Bojarskiego, którzy dzielili się swoją wiedzą;

1 Maciej Mazurek, O sztuce. Krytyka, teoria, rozmowy, Galeria Miejska Arsenał, Poznań 2017, s. 117. 4

– kultury; reprezentowanej przez mgra Waldemara Nocnego – historyka i pisarza – który dzielił się obszerną wiedzą dotyczącą Wyspy;

– sztuki; reprezentowanej przez rzeźbiarzy chętnie opowiadających o swojej pracy i dziełach.

Twórczy pobyt artystów-rzeźbiarzy stał się istotnym wydarzeniem dla części społeczności zainteresowanej swoim otoczeniem. Powstał klimat sprzyjający wymianie doświadczeń i pomysłów na poprawę jakości życia w kontekście wzajem- nego poszanowania przyrody i ludzi. Zależy nam, aby I Plener stał się początkiem cyklu, dzięki któremu z czasem Wyspa stanie się parkiem/galerią rzeźby w otwartej przestrzeni.

LOT – WS chce promować Wyspę Sobieszewską jako lokalizację o szczególnym charakterze wymagającą przemy- ślanych działań, które uchronią ją przed destrukcyjną eksploatacją. Niech Wyspa będzie miejscem dla ludzi potra ących docenić jej naturalne walory. Chrońmy ją przed nieprzemyślanymi działaniami, które trwale zniszczą dziedzictwo natury i kultury tego miejsca. Kilka inwestycji z ostatnich lat jest wyraźnym sygnałem o czyhającym zagrożeniu przemysłem turystycznym, który zniszczył już tak wiele urokliwych miejsc. Potrzebna jest zatem wrażliwość, uwzględniająca potrzebę rozwoju i niepowodująca dehumanizacji przestrzeni Wyspy. Niezbędne jest poszukiwanie równowagi zapewniającej zgod- ne współistnienie miękkiego myślenia o tej przestrzeni, jej delikatnej strukturze, ciszy i twardego podejścia ekonomiczne- go, które trudno pominąć w dzisiejszym świecie.

Rzeźby powstałe podczas pleneru, poza walorami artystycznymi, zawierają w sobie treści dotyczące kondycji Wyspy i jej przyrody, a także są wyrazem licentia poetica artystów, którzy ulegli jej urokowi. Te cechy sprawiają, że chcemy, aby znalazły się w przestrzeni publicznej Wyspy. Niech wtopią się w krajobraz, stanowiąc świadectwo potrzeby istnienia korzeni wspólnoty oraz duchowych więzi. Niech podniosą wartość tego miejsca, niech będą trwałym śladem, że byli na Wyspie ludzie, którym zależało…

Danka Jarzyńska, Lokalna Organizacja Turystyczna

KATALOG. WYSPA W GRANICIE – POBIERZ.