Wieniec (Kronenhof)
Pojawił się w wykazie czynszów na początku XV wieku jako wieś Krimsdorff z czterema pustymi ogrodami. Nazwę można wiązać ze słowem Krone – czyli korona lub wieniec. Tak więc ją spolszczono po II wojnie światowej.
Według księgi czynszów komturstwa gdańskiego w Wieńcu znajdowały się cztery ogrody obciążone czynszem pieniężnym, ale były one puste. Znajdował się w Wieńcu znaczny folwark, dwór z parkiem i dwoma stawami. Na północ od niego, przy głównym trakcie, funkcjonowała karczma.
W 1819 roku wieś liczyła 171 ludzi i 23 domy. Na wale, naprzeciwko Wieńca, znajdowała się już w roku 1676 karczma Niedźwiedzia (Bärenkrug) a przy wale należące do Wieńca osiedle posiadające mniej więcej 20 domów, nazywane Kronhöfer Freiheit. W roku 1840, po przerwaniu mierzei w Neufähr, zerwany został wał obok osady, a w ciągu najbliższych lat uległo zniszczeniu i same osiedle.